https://www.nytimes.com/به نظر می‌رسد که اولین بار است که ایالات‌متحده بارها از cyberweapons برای فلج کردن زیرساخت‌های کشور دیگر ، دستیابی ، با کد رایانه‌ای استفاده کرده‌است ، چیزی که تا آن زمان تنها با بمب‌گذاری یک کشور یا فرستادن ماموران برای مواد منفجره به کار می‌رود . کری Nachenberg ، نایب‌رئیس شرکت سیمانتک که در یک گردهمایی در دانشگاه استنفورد در ماه آوریل گفت که این کد خود ۵۰ برابر بزرگ‌تر از کرم رایانه‌ای معمولی است . آن تحقیقات قانونی در مورد کاره‌ای داخلی این کدها ، در حالی که جدا کردن نحوه کار آن ، به هیچ نتیجه‌ای در رابطه با این که چه کسی مسئول است ، رسید .

یک فرآیند مشابه اکنون در حال انجام است تا مبدا دیگری به نام "شعله " که به تازگی کشف شده‌است ، به کامپیوترهای مقامات ایرانی حمله کرده و اطلاعات آن ماشین‌ها را جارو کند . اما به نظر می‌رسد که کد کامپیوتر حداقل پنج سال قدمت دارد و مقامات آمریکایی می‌گویند که آن بخشی از بازی‌های المپیک نیست . آن‌ها از گفتن اینکه آیا آمریکا مسئول حمله مشعل بوده‌است یا خیر ، خودداری کرده‌اند .

آقای اوباما ، طبق گفته شرکت کنندگان در بسیاری از جلسات کمیته وضعیت در بازی‌های المپیک ، به شدت آگاه بود که با هر حمله‌ای که ایالات‌متحده آمریکا را به قلمرو جدید سوق می‌داد ، به همان اندازه که پیشینیان او اولین استفاده از سلاح‌های اتمی را در دهه ۱۹۴۰ از موشک‌های بین‌قاره‌ای در دهه ۱۹۵۰ و هواپیماهای بدون سرنشین در دهه گذشته داشت . وی بارها ابراز نگرانی کرد که هر آمریکایی که از cyberweapons استفاده می‌کند - حتی در شرایط بسیار دقیق و محدود - می‌تواند کشورها ، تروریست‌ها و هکرها را قادر سازد که حملات خود را توجیه کنند .

یکی از دستیاران او گفت : " ما بیش از یک‌بار در مورد طنز صحبت کردیم . " یکی دیگر از آن‌ها گفت که دولت در برابر توسعه یک " نظریه بزرگ برای سلاحی که هنوز کشف کرده‌اند مقاوم است " . با این وجود ، آقای اوباما به این نتیجه رسید که زمانی که ایران برای توقف ایران آمد ، ایالات‌متحده گزینه دیگری نداشت .

وی به دستیاران خود گفت که اگر بازی‌های المپیک شکست‌خورده باشند ، وقت برای تحریم‌ها و دیپلماسی با ایران نخواهد بود . اسرائیل می‌تواند یک حمله نظامی معمولی را انجام دهد و باعث بروز درگیری در سراسر منطقه شود .

ابتکار بوش

انگیزه‌ای برای بازی‌های المپیک از سال ۲۰۰۶ ، زمانی که رئیس‌جمهور جورج دابلیو . بوش گزینه‌های خوبی را در برخورد با ایران دید . در آن زمان ، متحدان اروپایی آمریکا به هزینه تحمیل تحریم‌ها علیه ایران بر اقتصاد خود تقسیم شدند . آقای بوش پس از اینکه به اشتباه صدام‌حسین را متهم به خلع‌سلاح کردن برنامه هسته‌ای خود در عراق کرد ، از اعتبار کمی در بحث در مورد جاه‌طلبی‌های هسته‌ای ملت دیگر برخوردار بود . ایرانی‌ها به نظر می‌رسید که آسیب‌پذیری او را حس می‌کنند و ، که از مذاکرات ناامید شده بودند ، غنی‌سازی اورانیوم را در یک محل زیرزمینی در نطنز ، که تنها سه سال قبل آشکار شده بود ، ادامه دادند .

محمود احمدی‌نژاد ، رئیس‌جمهور ایران ، خبرنگاران را در جریان سفر به این نیروگاه قرار داد و جاه‌طلبی‌های بزرگی را برای نصب بالای ۵۰۰۰۰ سانتریفیوژ در نظر گرفت . برای کشوری که تنها یک رآکتور هسته‌ای دارد - سوخت آن از روسیه می‌اید - به گفته مقامات دولت بوش ، سوخت مورد نیاز برای برنامه هسته‌ای غیرنظامی اش مشکوک به نظر می‌رسد . آن‌ها می‌ترسیدند که اگر ایرانی‌ها برای انجام این کار تصمیم سیاسی بگیرند ، سوخت می‌تواند به روش دیگری به کار رود : برای ایجاد یک ذخیره‌ای که بعدها می‌تواند به مواد با درجه تبدیل شود اگر ایرانی‌ها تصمیم سیاسی برای انجام این کار داشته باشند .

قوش‌ها در دولت بوش مانند معاون رئیس‌جمهور دیک چنی از آقای بوش خواستند تا قبل از تولید سوخت مناسب برای سلاح ، حمله نظامی علیه تاسیسات هسته‌ای ایران را در نظر بگیرد . چندین بار ، دولت گزینه‌های نظامی را مورد بررسی قرار داد و به این نتیجه رسید که آن‌ها فقط یک منطقه را در حال حاضر در جنگ شعله‌ور خواهند کرد و نتایج نامطمئن خواهند داشت .

منبع سایت سربازی