مهمان در اتاقی در هتل in itAndrew Quilty

مجاهدین افغان ، مجاهدین ، در اوایل دهه ۱۹۸۰ در لشکرگاه پیشرفت کردند ، اما این شهر تحت کنترل شوروی و متحدان افغان آن‌ها در طول تقریبا ً یک دهه اشغال باقی ماند . با این حال ، جنگیدن در مناطق وحشی بود . بمباران هوایی و آتش توپخانه بی‌هدف ، روستاها را با خاک یک‌سان کرد و کانال‌های آبیاری را ویران کرد. نیروهای شوروی و شوروی متهم به تجاوز دسته‌جمعی و قتل‌عام شدند که همه روستاها را نابود کرد . برای سرکوب احزاب مخالف ، شوروی به عمد درگیری‌های intertribal را تشدید کرد و از سقوط این استان در جنگ داخلی پس از عزیمت آن‌ها در سال ۱۹۸۹ اطمینان حاصل کرد . در همین موقع بود که هتل bost بدترین خسارات را به تاریخ وارد کرد . بدون یک وضعیت کارکردی برای مهار کردن آن ، نزاع بین جناح‌ها مانع در لشکرگاه شد و بسیاری از نمای بیرونی هتل ویران شد ، و آجرها از دیواره‌ای سه فوتی آن به پایین ساحل شیب‌دار و رودخانه سرازیر شدند . ساختمان تخلیه شد و محتویات آن غارت شد . هتل bost ، مانند شهر بعد از آن ، ویران شد .

advertisement

پس از ۱۵ سال جنگ ، با مردم خسته از راکت‌های جنایتکار و جنگ سالاران که برای قدرت در پی جهاد مبارزه می‌کردند ، یک نیروی جدید با شهرت به خاطر فضایل بالا از جنوب همسایه قندهار عبور کرد : طالبان کنترل لشکرگاه را در سال ۱۹۹۴ با گلوله‌ای که به سختی شلیک شد ، کنترل کردند . به زودی فرماندهان مجاهدین خلع‌سلاح شدند و خشونت تقریبا ً ریشه‌کن شد . برای Helmandis عادی ، خشونت طالبان بر پایه ترس و تحمل صفر برای جرم ، یک قیمت کوچک برای پرداخت ثبات بود . در حقیقت تعداد کمی از جنگجویان طالبان در هلمند وجود داشتند . با مخالفت کمی با حکومت آن‌ها در جنوب ، اکثریت برای مبارزه با اتحاد شمال اعزام شدند . در لشکرگاه ، مشت ساختمان‌های دولتی آجری از جمله هتل bost به سرعت اشغال شدند . پس از تعمیر خسارت ، این هتل به مکانی برای فرماندهان طالبان تبدیل شد و مبارزان آن‌ها از میدان نبرد دور شدند .

بعد از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ . پس از حمله القاعده ، ایالات‌متحده حمله به افغانستان را رهبری کرد . در ۷ اکتبر ، ۱۲ هفته بعد ، در آخرین روز سال ۲۰۰۱ ، یک تیم نیروهای ویژه وارد لشکرگاه شد . آن‌ها هتل bost را رها کردند و محل اقامت خود را ترک کردند و positions مسلسل را بر روی سقف آپارتمان ساختند .

اغلب طالبان در هلمند سلاح‌های خود را انبار کرده و به زندگی روستایی روستایی بازگشته اند؛ برخی دیگر خود را با دولت جدید لشکرگاه متحد کردند . تیم‌های ویژه نیروهای ویژه آمریکا با شبه نظامیان محلی کار کردند و نواحی برای بازماندگان طالبان و القاعده را جستجو کردند . آن‌ها شماری را می‌کشتند یا دستگیر می‌کردند که نه ، بلکه رقیبان فرماندهان Helmandi بودند که انتخاب کرده بودند با آن‌ها کار کنند . برخی از طالبان از ترس دستگیری و استرداد وی به خلیج گوانتانامو ، کوبا یا بدتر از آن ، ممکن است در سرتاسر مرز پاکستان ناپدید شده باشند . چند سال است که آمریکایی‌ها بیشتر در مناطق روستایی هلمند کار می‌کنند و نخبگان قبیله‌ای محلی این استان را با دعای خیر کابل اداره می‌کنند ، لشکرگاه صلح ناآرام را حفظ کرده‌است .

در سال ۲۰۰۲ ، یکی از این رهبران قبیله‌ای به نام شیر محمد Akhundzada به عنوان فرماندار جدید استان منصوب شد و دفتر خود را در یک مجتمع مجاور در the افتتاح کرد . جان محمد ، یکی از اعضای ستاد وی ، در طی سال‌های پر آشوب که پس از خروج نیروهای شوروی ، قبل از اینکه طالبان به پایان برسد ، در این هتل کار کرده بود . او و دیگر اعضای ستاد استحکامات نیروهای ویژه را از سقف باز کردند ؛ دکوراسیون داخلی را دوباره رنگ زدند ؛ فرش جدید گذاشتند ؛ پرده‌های ضخیم ، مداد - pleat را روی پنجره‌ها آویزان کردند ؛ و برای کار باز شدند . فرماندار ۵۰ دلار برای هر نفر در شب مطالبه کرد . جان محمد همچنان در آنجا حضور دارد و امروز مهمان‌ها را به هتل رزرو می‌کند .

منبع سایت سربازی